Polygonatum Mill. kokoryczka

Polygonatum Mill. kokoryczka

Bylina kłączowa rozpowszechniona w lasach i zaroślach w strefie klimatu umiarkowanego półkuli Północnej. Rodzaj obejmuje około 60 gatunków rosnących w Ameryce Północnej (3), Europie (3) i Azji (54). Najwięcej gatunków występuje w rejonie od Himalajów poprzez Chiny po Japonię. Pędy wzniesione, zazwyczaj proste, bardzo rzadko rozgałęzione. Osiągają wysokość od 5 do 200cm. Liście siedzące, całobrzegie, barwy zielonej, ostatni liść na pędzie może przekształcać się w wąs. Kłącza pełzają tuż pod powierzchnią podłoża. Kwiaty złożone z sześciu listków okwiatu zrosłych w rurkę, sześciu pręcików i słupka. Przybierają barwę białą, biało zieloną lub rzadziej różową. Zebrane w grona po kilka lub pojedyncze, zazwyczaj wiszące na krótkich szypułkach, choć są też i siedzące skierowane pionowo do góry. Istnieją formy botaniczne o pełnych kwiatach. Kwitnienie przypada na maj i czerwiec. Dekoracyjne w okresie późnego lata i jesieni są ciemnogranatowe owoce.

Do prawidłowego wzrostu kokoryczki wymagają stanowiska półcienistego, podłoża zasobnego w materię organiczną, stale umiarkowanie wilgotnego. Z uwagi na pełzające płytko kłącza i dosyć skąpy system korzeniowy korzystnie jest stosować ściółkę z drobno mielonej kory lub kompostu korowego. Lepiej jest co dwa, trzy lata zastosować nawożenie kompostem niż co roku nawozami mineralnymi, gdyż w przypadku przedawkowania azotu istnieje możliwość utraty roślin zimą. Kokoryczki mogą być również sadzone w pełnym słońcu ale osiągają na takim stanowisku znaczne mniejsze rozmiary a ich liście są przypalane przez słońce, ponadto wymagają podlewania w czasie suszy. Optymalną porą sadzenia roślin kopanych z gruntu jest wczesna wiosna lub późne lato. Oczywiście nabywając sadzonki doniczkowane pora sadzenia nie ma znaczenia.

Wiele gatunków naturalnie rosnących w naturze jest bardzo podobnych do siebie. Jednak wydało sporo odmian dekoracyjnych z liści. Najbardziej rozpowszechnione są odmiany o biało lub żółto pstrych liściach. Rysunek może przybierać różne formy od obwódki, regularnych lub nieregularnych smug po skomplikowane wzory w postaci ciągłych i nieciągłych kresek, plam, kropek. Istnieją też odmiany praktycznie pozbawione barwników, u których ponad 3/4 blaszki jest białe. W kolekcjach spotyka się także takie o żółtym czy wiśniowym listowiu, łodygach nabiegłych czerwono, pędach rozgałęzionych, krepowanych liściach.