Anemone ranunculoides L. Zawilec żółty

Anemone ranunculoides L. Zawilec żółty

Bylina kłączowa szeroko rozpowszechniona w Europie. W Polce dosyć pospolita na niżu.  Naturalnie występuje w lasach liściastych. Dorasta nawet do 20cm wysokości. Kwiaty średnicy 2-2,5cm, pojedyncze, z 5-8 listkami okwiatu, żółte, czasem pomarańczowo nabiegłe. Kwitnienie przypada, zależnie od przebiegu pogody, w okresie od marca do maja. W końcu czerwca liście zamierają i roślina wchodzi w stan spoczynku. Kłącza  rozrastają się dosyć szybko, pełzając płytko pod powierzchnią ziemi. We wrześniu i październiku, po okresie letniego spoczynku, pączki wierzchołkowe nabrzmiewają. W tym czasie kłącza są szczególnie kruche i bardzo łatwo ulegają uszkodzeniom mechanicznym.

W uprawie ogrodowej ważne jest przestrzeganie kilku zasad do osiągnięcia sukcesu w postaci obficie kwitnących, zdrowych kęp. Zawilec żółty wymaga podłoża zasobnego w próchnicę, stale umiarkowanie wilgotnego, nawet w okresie spoczynku oraz stanowiska lekko ocienionego. Korzystnie jest sadzić zawilca żółtego pod drzewami i krzewami liściastymi takimi jak buk, grab, wiąz, leszczyna, wierzba, dereń. Na stanowiskach piaszczystych i suchych nie udaje się, tak więc nie należy go sadzić na takim podłożu. Na rabatę pod zawilce żółte można przeznaczyć miejsca w ogrodzie gdzie, z uwagi na silne ocienienie w okresie późnej wiosny i lata przez korony drzew, nie udają się inne gatunki. Podłoże na rabacie przeznaczonej na zawilce żółte należy wzbogacić kompostem. W tym celu na odchwaszczoną powierzchnię ziemi rozsypujemy warstwę 5-7cm dobrze rozłożonego kompostu i przekopujemy na głębokość 15-20cm. Optymalnym terminem sadzenia doniczkowanych roślin jest pora ich kwitnienia. Wówczas mamy pewność co do tożsamości odmianowej sadzonki. Kłącza kopane z gruntu i sprzedawane luzem możemy sadzić w okresie od lipca do końca września. Kłącza na powietrzu bardzo szybko wysychają i należy pamiętać o ich zabezpieczeniu wilgotnym podłożem do czasu posadzenia na docelowym stanowisku. Rabatę warto wyściółkować warstwą drobno mielonej kory. Sprzyja to utrzymywaniu wilgoci w podłożu oraz odtwarza ściółkę jak na naturalnym siedlisku. Rośliny są wówczas bujniejsze i szybciej się rozrastają.

Mało zmienny w naturze gatunek wydał kilkadziesiąt odmian. Odmiany ogrodowe różnią się między sobą nieznacznie pod względem barwy kwiatów. Przyjmują one różne odcienie żółci. Czasami zdarzają się odmiany o pomarańczowo nabiegłych po zewnętrznej stronie listkach okwiatu. Kwiaty przybierają formę typową pojedynczą, półpełną i pełną. Często w kwiecie odmian pełnokwiatowych są zielone wstawki. Częste są też zielone przebarwienia fragmentów płatków. U odmian pełnokwiatowych płatki dają często niezwykle misterne układy przestrzenne a kwiaty przybierają formę płaską, kopulastą lub pośrednią. Średnica kwiatów zawiera się w przedziale od 1 do 5cm. Odmiany ogrodowe zawilca żółtego nie są tak szeroko rozpowszechnione jak ma to miejsce w przypadku odmian zawilca gajowego. Cennym źródłem nowych odmian naturalnego pochodzenia jest estońska wyspa Hiiumaa.